Namjera ovog eseja je predstaviti radove usredotočene na odnose moći u društvu, pitanja etniciteta i (de)konstrukcije 'drugoga', koji pritom podrivaju dominantne modele reprezentacije.

Ono što je u ovom slučaju rad autora, koreografija, nije predstavljeno plesom, već knjigom koju publika zatiče po ulasku u prostor izvedbe. 

Predstave nastale prema dramama Slobodana Šnajdera u hrvatskim (narodnim) kazalištima neuobičajena su pojava.

Izopačeni Andreja Nosova počinju nekako usiljeno poetično, sa Strahinjom Lackovićem, koji, jedini osvetljen na sceni, izvodi nekakvu koreografiju patnje.

Zagrebačka inačica dominant powersa dio je projekta kojem je u centru istraživanje nedavnih revolucija u Sjevernoj Africi, a nastala je na poziv MSU-a i Eurokaza.

Psi, kraći tekst francuskog pisca i fotografa Hervéa Guiberta napisan 1981. godine, opisuje odnos dvojice muškaraca koji ljubav vide kao tjelesno otpuštanje agonije.

U Vodnom ratu Damira Bartola Indoša i Tanje Vrvilo odvija se borba "jer tako zahtjeva higijena".

Ligna predstavom The New Man produbljuje istraživanje značaja pokreta u teatru te koliko umetnost može da doprinese društvenim promenama.

Hrabra je rediteljeva odluka da čistokrvnu nušićevsku komediju, koja doduše u sebi ima elemente vodvilja, postavi kao žanrovski eksplicitno čist vodvilj.

Izložba Porodični album propušta priliku da problematizuje položaj Roma te iako daje neku vrstu ode ovoj autentičnoj kulturi, nedovoljno podvlači težinu njihovog problema.

Uz puno koncentracije, Željko Kipke secira društvo i rasklapa ga minuciozno ukazujući na složene političke i ideloške mehanizme.

U knjigama umjetnika predstavljenim na istoimenoj izložbi intimno s lakoćom prelazi u univerzalno, a najzakučastija auto-refleksija sadrži suptilnu društvenu kritiku.